Dutch film/televisietopic

[rikovandijk]

Het idee is eigenlijk simpel. Als je een film of televisieprogramma hebt waar je iets over kwijt wilt, dan is dit de plaats.

Ik zal zelf de spits afbijten: Vorig jaar was Children of Men in de bioscoop en deze film heeft mede door de manier waarop hij visueel vormgegeven is indruk op mij gemaakt.
Het was een zeer realistische stijl waardoor je jezelf echt onderdeel van de actie voelde.
Is er wellicht nog iemand die deze film gezien heeft?

 

[M's girl]

deleted

 

[M's girl]

deleted

 

[rikovandijk]

Die heb ik zelf ook gezien. Ik moet toegeven dat het niet echt 'my cup of tea' is, maar dat ik het opzich best een leuke film vond.

 

[M's girl]

deleted

 

[rikovandijk]

Hmmm...interessante stelling. Ik weet niet of ik me daar volledig bij kan aansluiten. De meeste 'vrouwenfilms' vind ik eigenlijk nogal overtrokken en iets te veel overdreven emotie (maar das persoonlijk).

Ik denk zelf dat mannen rechtlijniger zijn dan vrouwen. Vrouwen maken meer via een omweg hun punt, terwijl mannen of slecht liegen of direct zeggen wat ze willen. Maar goed ik weet niet wat jouw ervaring hiermee is

 

[M's girl]

deleted

 

[M's girl]

deleted

 

[M's girl]

deleted

 

[rikovandijk]

Wow..ik loop wat achter met mijn replies.

Om te beginnen met het bericht over te relatie tussen mannen en vrouwen. Ik denk dat het inderdaad zo is dat ze meer naar elkaar moeten luisteren en dat het dan waarschijnlijk een stuk beter zal gaan. In hoeverre dat simpel is, laat ik liever in het midden. Maar ik weet van mijn eigen relatie dat communicatie broodnodig is, maar niet altijd even simpel is.

Het is natuurlijk wel zo dat vrouwen zich altijd hebben aangepast aan de man. Door de geschiedenis heen zie vrouwen die uit een rollenpatroon willen ontsnappen, maar er eigenlijk op de verkeerde manier uit willen ontsnappen. Hierbij is het interessant om op te merken dat het kennelijk een zwart-wit iets is voor de femistische beweging. Of je gedraagt je mannelijk (dominant) en vecht voor je emancipatie of je gedraagt je vrouwelijk (meer onderdanig en aanpassend aan de situatie) en ben je een vrouw die niet voor haar rechten vecht.
De tussen vorm is kennelijk nogal schaars gezaaid.

Rise vond ik inderdaad een leuke film, maar naar het einde toe sleept het zich wat voort. Lucy Liu is nu niet mijn favoriete actrice, maar ze doet het opzich wel goed in deze film.

Closer heb ik thuis op dvd. Ik vind het een heel goede film. Ben ook een fan van Clive Owen. Dat vind ik een acteur die heel veel verschillende rollen aan kan, zowel kwetsbaar als sterk. Hij was ook erg goed in Inside Man. Verder speelt Natalie Portman mee (en die kan mij toch ook wel heel erg bekoren moet ik zeggen).

Om ook even aan te geven datik soms best voor een vrouwenfilm kan gaan: Love Actually vind ik een schitterende film. Met de kerstsfeer (If you really love christmas, let it snow) en de goede verhalen. Het helpt ook dat Kiera Knightley er in mee speelt (hoewel ik haar eigenlijk te mager vind, is die lach van haar zo schattig en mooi. kortom ik smelt eigenlijk van die lach)

 

[M's girl]

deleted

 

[M's girl]

deleted

 

[rikovandijk]

Mannen en vrouwen zijn inderdaad niet gelijkaardig, maar (in mijn ogen tenminste) wel gelijkwaardig.
Probleem is dat veel mensen zich focussen op het gelijkaardig, maar niet noodzakelijkerwijs op gelijkwaardig. Het is natuurlijk schandalig dat vrouwen voor dezelfde functie minder verdienen dan de man, maar het probleem bevindt zich aan beide kanten van het spectrum. Een man verdient in de porno industrie ook beduidend minder dan de vrouw (toegegeven..als we het enkel op financieel vlak bekijken is dit een van de wenige voorbeelden). Net zoals een vrouw kennelijk in de zakenwereld niet voor volwaardig wordt aangezien, zo wordt de man in een typisch vrouwelijke omgeving niet voor volwaardig aangezien.

Ik denk dat het soms niet zo is dat een man of vrouw beter in iets zijn dan de ander, maar zuiver hoe men daar zelf over denkt. Dit neemt niet weg dat ik zelf tegen "positieve discriminatie" ben. Ik vind niet dat er een vast percentage vrouwen in een bepaalde positie moet zitten. Dit zorgt namelijk voor twee problemen:
- de vrouw denkt dat zij haar positie heeft gekregen omdat ze vrouw is (en niet omdat ze de beste kwalificaties heeft)
- de collega's zien haar niet voor vol aan omdat zij hetzelfde denken als de vrouw.

Het zorgt (naar mijn mening) voor onzekerheid over de geschiktheid van de persoon voor de functie.
Ik ben er ook van bewust dat er geen pasklare oplossing is. Ik denk dat het een spel van lange adem is. Het zal pas gedurende tijd duidelijk worden dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn voor de meeste functies en dus ook gelijk betaald moeten worden.

btw..ik vind dit ook erg leuk discussies

Om nu over te gaan naar je moeilijkere vraag:
Ik denk dat ik meer de vrouwelijke kant heb in onze relatie. Hiermee bedoel ik dat ik makkelijker over emotie kan praten dan mijn vrouw. Zij komt een milieu waar emoties enigzins onderdrukt werden. Een voorbeeld hiervan is dat haar vader een keer vertelde over een zusje die was gestorven, hij stond te huilen en zijn vader zei: Niet huilen, we maken wel een nieuwe.
Dit is natuurlijk een soort hardheid die heel moeilijk te doorbreken is. Mijn vrouw is gelukkig wat losgekomen van haar opvoeding, maar het is voor haar nog erg moeilijk om over haar gevoelens te praten. Dit zorgt soms voor lastige situaties. Het is niet dat zij niet weet dat er een probleem is, maar ze kan het niet goed articuleren. Zij kan de woorden niet vinden om haar gevoelens / problemen uit te drukken. Hierdoor lijkt het vaak alsof ze dichtslaat en dus weinig contact met haar emoties heeft, maar het is eerder dat ze geen uiting kan geven aan haar emoties omdat zij dit nooit echt heeft geleerd.
Het enige dat ik in zo'n situatie kan doen is vragen dat ze omschrijft hoe ze zich voelt en zodoende toch iets van de situatie te proberen te begrijpen.
Het is heel lastig om met iemand om te gaan die zich op dat vlak niet goed kan uiten, het heeft tijd en geduld nodig.
Is dit een beetje een antwoord op je vraag?

 

[M's girl]

deleted

 

[rikovandijk]

Wow..Jij lult net zo makkelijk als ik, geloof ik.

Tja..ik ben het eigenlijk wel met je eens dat het niet zo is dat vrouwen voor alle posities makkelijk aangenomen worden. Dat is ook het enige pluspunt dat ik aan positieve discrimininatie.

Het uiten van gevoelens is ook voor mij soms een lastig punt. Ik denk dat komt door een aantal dingen:
- Watvoor persoon je bent
- Je opvoeding
- Je ervaringen

Die drie zaken samen zorgen ervoor dat je al dan niet open bent met en over je gevoelens.
Ik ben zelf ook niet iemand die heel erg open is, maar ik denk dat ik wel toegankelijk ben om er over te praten.
Ik heb gedurende mijn leven ook ontdekt dat ik iemand ben waar anderen graag mee praten.
Ik schijn een soort luisterend oor te zijn voor veel mensen.

Vroeger was ik ook vaak de beste vriend tegen wie je alles kon vertellen niet het vriendje waar je over vertelde. Het was soms (nee ik lieg, vaak) erg frustrerend om het meisje waar je verliefd op was te horen zeggen dat je zo'n goeie vriend bent en dat ze zo goed met je kan praten en vervolgens een heel verhaal afsteekt over de jongen waar ze op verliefd is.
Toen was ik eigenlijk nog te beleefd om dan te zeggen hoe ik me voelde. Dat heeft ook lang geduurd..mijn eerste kus was op 21e..dus een beetje laat.
Niet dat ik er verder veel aan over gehouden heb, maar ik had graag toch wat assertiever willen zijn toen.

Wat kinderen betreft..op zich wil ik die wel. Ik zit nu in de levensfase waarin iedereen om mij heen aan het trouwen is en kinderen aan het krijgen. Zelf heb ik nog geen haast. Ik denk dat dat voornamelijk komt omdat ik een persoon ben die toch vaak naar doelen kijkt..en ik zie eigenlijk weinig doelen na het krijgen van kinderen..ja nog eentje...maar dat is het doel wat ik het liefst heeeeeeel lang uitstel. Ik denk dat iedereen dat wel heeft..die angst voor de dood, maar de laatste tijd is het bij mij nogal erg aanwezig..wrsch omdat ik rond om mij heen een hoop veranderingen zie enzo.
Kort gezegd..kinderen zijn leuk..zolang ze maar weer teruggaan naar hun eigen ouders. Momenteel wil ik nog geen kinderen. Over een paar jaar denk ik het wel. Maar ik ben er nu eigenlijk nog niet klaar voor.

Wanneer ik dat wel ben..dan zijn die kinderen mijn en vrouws verantwoordelijkheid. Dat houdt in dat wij zoveel financieel als fysiek als mentaal voor die kleine etters moeten kunnen zorgen. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik flexibel kan zijn met mijn werk. Maar ik vind het eigenlijk wel een afweging die je moet maken voordat je kinderen neemt. Het is niet zo vanzelf sprekend dat je altijd maar naar huis kan of in de school vakanties thuis bent. Ik denk dat je er goed over na moet denken of dat je dat kan opbrengen en of dat past binnen de levenstijl die je momenteel hebt. Pas daarna kan je denk ik echt aan kinderen beginnen.

Zo...nu heb toch weer even zitten lullen voor wat ik waard ben

Btw hoewel ik ook graag over tv en film praat is dit ook goed hoor. ik ben niet bang om een gedeelte van mezelf open te leggen. Ik vind dat ik daar alleen maar van kan leren

 

[M's girl]

deleted

 

[rikovandijk]

Ik zie de dood niet als een doel, maar het is nu eenmaal iets onomkombaars. Het is niet dat als je het niet wilt dat het niet gebeurd. Vandaar mijn opmerking eigenlijk.

Natuurlijk is het zo dat vrouwen eigenlijk een luisterend en zorgzaam type willen, maar dat weten ze eigenlijk niet in hun eind tiener, begin twintiger jaren. Of misschien stuurde ik gewoon de verkeerde signalen..dat kan natuurlijk ook.
Op een gegeven moment zorgde het wel voor een laag zelfvertrouwen bij mij. Dat is ook weer weggegaan door een aantal omstandigheden, maar het maakte het versieren van een meisje er niet makkelijker op (ik dacht toch dat het niet ging lukken).

Tja..ik weet niet wat ik extra had gehad aan meer ervaringen..maar ik zou misschien wat bedrevener zijn (hoewel ik geen klachten gehad heb hoor). Maar soms zou ik toch iets meer ervaringen gehad willen hebben (ik heb maar twee vriendinnen gehad, waarvan een nu mijn vrouw is inmiddels).

Op de vraag waarom ik ooit kinderen zou willen heb ik eigenlijk geen goed antwoord. Het is iets dat zelf wel altijd gewild heb (als ik later volwassen ben), maar meer zit er eigenlijk niet achter.
Ik kan me volkomen inbeelden dat je kinderen soms echt achter het behang ken en wil plakken, hoe lief ze ook zijn.

Het is eigenlijk wel klote dat je de ex erbij krijgt. Ik weet dat het zo is dat iemand altijd een gedeelte van zijn verleden mee draagt, maar dit is wel heel "hands on" zal ik zeggen.

Ik ben op zich ook een people pleaser, maar dan op een ander soort manier. Ik ben veel meer iemand die luistert en advies geeft. Soms komt mijn ding daardoor in de knel. ik ben te druk met luisteren, waardoor ik mezelf niet uit.

Ik denk het iets is waar je heel moeilijk doorheen breekt..iets dat door vertrouwen en tijd moet gebeuren.

Het zijn weer heftige discussies op de donderdagochtend. Om toch ook wat lichter nieuws te brengen: volgende week ben ik op congress in Rusland. Ben er nog nooit geweest en ik vind het best wel spannend. Ik heb nog genoeg vrije tijd tussen door dus ik kan ook de stad (St Petersburg) nog bezichtigen.

 

[M's girl]

deleted

 

[M's girl]

deleted

 

[rikovandijk]

Graag, stuur maar door!

 

[rikovandijk]

Natuurlijk is het totaal plaatje het belangrijkste. Zoals ik al eerder gezegd heb, denk ik dat ik het opzich best aardig doe in dat totaal plaatje (anders zou ze niet met me getrouwd zijn denk ik).

Maar mijn vorige relatie was een echte ramp. Een jaar daarvoor was ik door een voorval eindelijk overtuigd dat ik daadwerkelijk aantrekkelijk was voor vrouwen. Toen kreeg ik een vriendin, de sex was geweldig (ik kan niet anders zeggen) maar we probeerden elkaar te veranderen en dat is natuurlijk fout. Achteraf gezien had ik zelf die relatie veel eerder moeten stoppen, maarja..ik hield van haar.

Mijn ervaring is wel dat iedere relatie / liefde anders aanvoelt..een soort ander accent heeft.

 

[M's girl]

deleted

 

[M's girl]

deleted

 

[rikovandijk]

Dat klopt wel denk ik, hoewel ik het nooit eerder zo verwoord heb gehoord. Grappig. Het accent-gevoel komt omdat 'jij' wel steeds dezelfde bent (ook niet helemáál waar) en dus, zeg maar, de constante faktor bent in die relatie.

Ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Mijn eerste relatie was op een bepaalde manier een stuk intenser dan mijn huidige. Maar deze is meer diepgaand meer met gevoel.
Het kan best zijn dat ik het niet uitleg..maar het is iets heel vreemds om te ervaren.

Natuurlijk ben je niet dezelfde. Ik ben een veel veranderd sinds mijn vorige relatie..misschien dat ik daarom ook anders tegen mijn huidige relatie aan kijk.

 

[M's girl]

deleted